Follow on Bloglovin

Ook al weet ik niet waarom

Waarom vanavond? Geen idee. Ik werd getriggerd door een nieuwe mail in mijn inbox. "Bloglovin" stond er in grote koeienletters boven. Wederom verbaas ik me over het feit dat weer iemand heeft besloten mijn blog te gaan volgen. Nieuwsgierig als ik ben, besluit ik toch weer een keer op mijn blog te gaan kijken. Ik word eigenlijk gelijk gegrepen door mijn eigen verhalen. De laatste zo'n zes maanden geleden. Wat is het leuk om iets van jezelf terug te lezen, wat je zo lang geleden geschreven hebt. Wat er vooral in mij op kwam is 'kan ik dat?' Ik heb ineens de drive om iets te typen. Ook al weet ik niet waarom.

Wat nu? Wat zal ik typen? Dat ik mijn filosofische verhaal over 'genieten van het leven' teruglas en dacht 'ik heb er wat mee gedaan'? Want dat is zo. Door mijn gedachten en overtuiging op papier te zetten, ben ik onbewust meer naar die gedachten en overtuiging gaan leven. Ik zei dat wanneer ik nog vijf jaar zou leven, ik zou stoppen met mijn studie en pas 'echt de dingen zou doen die ik zou willen doen'. Zonde. Dacht ik. Vind ik nog steeds. Ik ben er echter aan gaan werken. Gaan doen wat ik zou doen als ik over vijf jaar dood zou zijn. En nee, ik ben niet gestopt met mijn studie.

Ik zit veel lekkerder in mijn vel. Zoek constant naar de balans en leef volgens het motto: If you're not happy, make a change. In alle keuzes die ik maak probeer ik me te laten leiden door de vraag 'waar wordt ik het meest gelukkig van'? En nee, ik leef geen hippieleven. En ja, ik ga ook nog steeds naar school.

"Dus. Laat ik het in balans houden. Laat ik mijn bachelor afronden en mijn rijbewijs behalen, maar laat ik ook blijven genieten van de kleine dingen en meer doen van wat ik 'zou doen als ik nog maar vijf jaar te leven had'. De tijd is nu. En die tijd krijg je niet meer terug."

And so I did.